памяці Кастуся Акулы

Адышоў у лепшы сьвет мой блізкі сябар.
Пазаўчора праводзілі ў апошні шлях выдатнага чалавека, пісьменьніка, дзеяча беларускай дыяспары Кастуся Акулу.
http://www.svaboda.org/content/Article/872753.html
Кастусь вельмі любіў фатаграфаваць. На апошнія свае народзіны прасіў, каб я падарыла яму новы фатаапарат - як у мяне (: , навучыла ім карыстацца.
Гэты здымак ён зрабіў у 1958 годзе, спантанна, сваёй новенькай тады Лейкай. Тут ягоныя жонка й дачушка. Ён лічыў гэты здымак сваім лепшым, называў *Сапраўдная прыгажосьць жыцьця*.

.
http://www.zbsb.org/n3/2084.shtml

Чалавек вельміпаважаны і аўтарытэтны ў некаторай ступені для мяне, але асьмелюся:  Вариант кадрирования

hudzilin siarhei,Цалкам магчыма. Але гэта ўжо гісторыя, архіў. Таму я ўжо не маю права нешта мяняць.
Гэта як і ў пісьменьстве: пакуль аўтар жывы, можна нешта рэдагаваць і папраўляць. Як не -- тэкст застаецца нязьменным.
Дзякуй.

І Благаславёны ўсявышні
Нас верай. Сілай надзяліў, -
Народ наш на зямлі ня лішні,
Ён будзе жыць, як хваль прыліў.


мае спачуванні.....

Losev Aleksandr,
Я зганьбаваную Сьвятыню
як мог, што сілаў аднаўляў.
На помач клікаў на чужыне,
Шляхі і вехі ўсталяваў.

І дабраслаўлены Усявышні...

Дзякуй, што Вы гэта памятаеце.
Той слупок, што Вы ўзгадалі, напісаны мелам на школьнай дошцы ў яго ўдома. Гэта была дамашняя маленькая школьная дошка для ягоных дзяцей. Дзеткі даўно ўжо сышлі з дому, а дошка з вершам так і вісіць. ... Веру, што некалі гэтыя вершы будуць пісацца і на школьных дошках Беларусі.

Помолчим...

тут мае фотаздымкі з паховінаў:
http://www.zbsb.org/n3/2084.shtml

Неплохо!

.......