маланка

Пабачыла сапраўдны ўраган:
Неба захапілі велічэзныя чорныя хмары, вада пераўтрыварылася ў чорна-сінюю, як чарніла. Вецер хутка набіраў абароты. На гарызонце пачалі пабліскваць маланкі, але бязгучна. І вось праз колькі хвілінаў пачаў праразацца гром. Бліскавіцы няўхісна рухаліся на Фіялент. Іх моцныя выбухі ператваралі ноч ў дзень і страшнай казачнай прыгажосцю адбіваліся на вадзяной паверхні. Пясок пачаў засыпаць твар і рэзаць вочы, а вецер — прапаноўваць палёт з абрыву…